روشنش میکنی و connect میشی، یه عکس مامانی پیدا میکنی و میچسبونیش به mail ات. میری تو address book و همه رو select میکنی، آدرسها مثل قطار مورچه های ۱۰-۱۵ کاراکتری پشت هم ردیف میشن. send رو میزنی و تموم! اینم از تبریک عید! همش رو هم شد دو دقیقه و سی و هفت ثانیه... عجب چیزیه این اینترنت! حتی "دوست داشتن" رو هم راحت کرده؛ شاید خیلی راحت تر از اونی که اسمشو بشه گذاشت "دوست داشتن".